De niersteenvergruizer
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
21 September 2007 | Spanje, Madrid
Gisteravond met onze Duitse vrienden gegeten. Ze hadden al op ons gerekend, want bij binnenkomst vroeg de serveerster of wij de 3 "companiones" (of iets dergelijks) waren. Dat begrepen we niet, maar even om de hoek gekeken en daar zaten onze 3 Duitse pensionado's uit de buurt van Hunxe, waar Ger, Jane, Ank, Janny, Tola en ik eens een hele natte golfdag beleefd hebben.
Ook nog een Ier gesproken, 72 jaar, die de trip loopt op zijn manier. Hij heeft een camper en heeft kennissen, familie uitgenodigd om mee te lopen. Zij slapen in plaats A, de de Ier loopt dan van A naar B, zijn kennis rijdt de camper naar B en loopt naar C. De Ier haalt de camper op in B en rijdt naar C, we zagen hem in onze hostal omdat hij een keer lekker wilde douchen. Als hij geen kennis/familie heeft, dan loopt met zijn fiets in de hand naar B, fietst terug naar A en dan met de camper weer naar B, prachtig van deze Ier, toch 72 en heeft artrose, maar beleeft de camino op zijn manier. Zowel de Ier, zijn kennis als de camper hebben we vandaag gezien.
Ontbijt in de hostal was niet mogelijk, heerlijk bij een bar buiten het ontbijt genoten, waar redelijk wat wandelende pelgrims voorbij kwamen. Kleurrijke figuren, een Oostenrijker, die op de vroege morgen al (minimaal) twee biertjes nam als ontbijt, achteraf bleek dat we hem gisternamiddag ook al hadden zien lopen en hij liep toen met ontbloot bovenlijf, hij heeft wat waterige ogen, waarschijnlijk doet hij ook nog bier in zijn bidon, een paar Duitse dames, die in Spanje waren gestart en een Duitser met werkelijk een prachtige staf, die op 1 juli in Karlsruhe was gestart, hij zag er nog opmerkelijk fris uit, die haalt Santiago op zijn gemak.
Boodschappen en op weg. Langs de weg liepen ook vele pelgrims, ik schat dat wij vandaag wel 100-150 wandelende pelgrims zijn gepasseerd, de een opmerkelijk fit, de ander gebukt onder zijn of haar (te?) zware last. Het was voor hen vast niet gemakkelijk, de temperatuur liep uiteen van 25 tot 33 graden. Gelukkig, ook voor ons, was het redelijk vlak.
Koffie gedronken in Carrion de los Condos (de plaatsnamen blijven toch mooi in Spanje, Krimpen aan de IJssel mag dan qua naam mooi zijn, maar dit verslaat het toch wel).
Na ongeveer 6 km begon daar een grindpad, in NL hebben wij daar toch een andere definities van. Dit pad kon echt dienen als niersteenvergruizer, je wist ook weer waar je darmen zaten. Echt harder dan 10-12 km per uur konden we niet en dat liefst 16 km lang. (het alternatief via een asfaltweg, weliswaar ong 10-15 km meer hadden we te laat in de gaten). Als troost echter was er in Calzadilla de la Cueza (daar hadden Dick en Piet de vorige nacht geslapen) een refugio met een prachtig stempel, ook met een klein zwembadje, wel aantrekkelijk om daar even in te duiken. In de refugio zag ik ook de slaapzaal, in militaire dienst hadden we meer ruimte, dus of wij daar ooit nog eens gaan slapen?
Op het dorpspleintje nog gelunched en verder langs rustige, vlakke en deels eentonige wegen naar Mansilla. In Sahagun, een plaatsje met kerken in de Mudajar stijl (Moorse ?) nog een nectarine en wat drinken gebruikt. Daar kwamen we Luc, onze Belg uit Estalla, met de gebroken ketting tegen en Sjoerd.
Sjoerd, uit Friesland in de buurt van St Jacoba parochie, daar hadden we van Piet al over gehoord.
Sjoerd fietst gewoon in blouse, lange broek (30 graden en meer?), gewone schonen op een Gazelle met 7 versnellingen (mind you, ik heb er 27!). Hij is vertrokken uit het Zwarte Gat (dat moet blijkbaar boven Jacobaparochie liggen aan de Waddenzee) naar Finisterre, zeg maar van het ene uiterste naar het ander uiterste. Voor het goede doel laat hij zich sponsoren.
Zoals gezegd, verder langs rechte wegen, weinig wandelaars meer, de meeste zijn al binnen, uitwijken naar een ander plaats omdat er geen slaapplaats meer is, is voor hen aanmerkelijk lastiger dan voor ons.
In Mansilla na wat zoeken een alleraardigst Albergue gevonden.
Voor 8.50 een Menu del Dia (3 gangen) gebruikt, het werd vandaag wel erg snel opgediend. Daar ook nog even Oostenrijkers gesproken, die over een termijn van 10 jaar, de tocht van Innsbruck naar Santiago gaan volbrengen, dit jaar hun laatste jaar. Morgen richting Leon, de luiken vallen nu bijna toe, dus ik check niet meer op type fouten.
Oh ja, ruim 90 km op de teller, Santiago is onder de 400 km gekomen.
Je merkt wel dat we inmiddels de Greenwich merediaan zijn voorbijgegaan, s morgens later licht, maar s avonds wat langer licht
23.48, ik ga slapen, morgen hopelijk meer.
Ook nog een Ier gesproken, 72 jaar, die de trip loopt op zijn manier. Hij heeft een camper en heeft kennissen, familie uitgenodigd om mee te lopen. Zij slapen in plaats A, de de Ier loopt dan van A naar B, zijn kennis rijdt de camper naar B en loopt naar C. De Ier haalt de camper op in B en rijdt naar C, we zagen hem in onze hostal omdat hij een keer lekker wilde douchen. Als hij geen kennis/familie heeft, dan loopt met zijn fiets in de hand naar B, fietst terug naar A en dan met de camper weer naar B, prachtig van deze Ier, toch 72 en heeft artrose, maar beleeft de camino op zijn manier. Zowel de Ier, zijn kennis als de camper hebben we vandaag gezien.
Ontbijt in de hostal was niet mogelijk, heerlijk bij een bar buiten het ontbijt genoten, waar redelijk wat wandelende pelgrims voorbij kwamen. Kleurrijke figuren, een Oostenrijker, die op de vroege morgen al (minimaal) twee biertjes nam als ontbijt, achteraf bleek dat we hem gisternamiddag ook al hadden zien lopen en hij liep toen met ontbloot bovenlijf, hij heeft wat waterige ogen, waarschijnlijk doet hij ook nog bier in zijn bidon, een paar Duitse dames, die in Spanje waren gestart en een Duitser met werkelijk een prachtige staf, die op 1 juli in Karlsruhe was gestart, hij zag er nog opmerkelijk fris uit, die haalt Santiago op zijn gemak.
Boodschappen en op weg. Langs de weg liepen ook vele pelgrims, ik schat dat wij vandaag wel 100-150 wandelende pelgrims zijn gepasseerd, de een opmerkelijk fit, de ander gebukt onder zijn of haar (te?) zware last. Het was voor hen vast niet gemakkelijk, de temperatuur liep uiteen van 25 tot 33 graden. Gelukkig, ook voor ons, was het redelijk vlak.
Koffie gedronken in Carrion de los Condos (de plaatsnamen blijven toch mooi in Spanje, Krimpen aan de IJssel mag dan qua naam mooi zijn, maar dit verslaat het toch wel).
Na ongeveer 6 km begon daar een grindpad, in NL hebben wij daar toch een andere definities van. Dit pad kon echt dienen als niersteenvergruizer, je wist ook weer waar je darmen zaten. Echt harder dan 10-12 km per uur konden we niet en dat liefst 16 km lang. (het alternatief via een asfaltweg, weliswaar ong 10-15 km meer hadden we te laat in de gaten). Als troost echter was er in Calzadilla de la Cueza (daar hadden Dick en Piet de vorige nacht geslapen) een refugio met een prachtig stempel, ook met een klein zwembadje, wel aantrekkelijk om daar even in te duiken. In de refugio zag ik ook de slaapzaal, in militaire dienst hadden we meer ruimte, dus of wij daar ooit nog eens gaan slapen?
Op het dorpspleintje nog gelunched en verder langs rustige, vlakke en deels eentonige wegen naar Mansilla. In Sahagun, een plaatsje met kerken in de Mudajar stijl (Moorse ?) nog een nectarine en wat drinken gebruikt. Daar kwamen we Luc, onze Belg uit Estalla, met de gebroken ketting tegen en Sjoerd.
Sjoerd, uit Friesland in de buurt van St Jacoba parochie, daar hadden we van Piet al over gehoord.
Sjoerd fietst gewoon in blouse, lange broek (30 graden en meer?), gewone schonen op een Gazelle met 7 versnellingen (mind you, ik heb er 27!). Hij is vertrokken uit het Zwarte Gat (dat moet blijkbaar boven Jacobaparochie liggen aan de Waddenzee) naar Finisterre, zeg maar van het ene uiterste naar het ander uiterste. Voor het goede doel laat hij zich sponsoren.
Zoals gezegd, verder langs rechte wegen, weinig wandelaars meer, de meeste zijn al binnen, uitwijken naar een ander plaats omdat er geen slaapplaats meer is, is voor hen aanmerkelijk lastiger dan voor ons.
In Mansilla na wat zoeken een alleraardigst Albergue gevonden.
Voor 8.50 een Menu del Dia (3 gangen) gebruikt, het werd vandaag wel erg snel opgediend. Daar ook nog even Oostenrijkers gesproken, die over een termijn van 10 jaar, de tocht van Innsbruck naar Santiago gaan volbrengen, dit jaar hun laatste jaar. Morgen richting Leon, de luiken vallen nu bijna toe, dus ik check niet meer op type fouten.
Oh ja, ruim 90 km op de teller, Santiago is onder de 400 km gekomen.
Je merkt wel dat we inmiddels de Greenwich merediaan zijn voorbijgegaan, s morgens later licht, maar s avonds wat langer licht
23.48, ik ga slapen, morgen hopelijk meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
