Het einde, letterlijk en figuurlijk

Vrijdagmorgen zijn we (dat is dan Tola en Wim) na het uitchecken met Ank en Piet vertrokken naar Finisterre. Tijdens de pelgrimslunch had ik gehoord, dat Finisterre een mooie plaats is. We hebben een deel van de weg gevolgd, die Peter al fietsend naar Finisterre moest afleggen. Als ik dat zo zag, zaten er ook hier weer gemene klimmetjes tussen
en soms was de weg ook wel smal. Echt ongelukkig was ik niet, dat ik besloten had om niet naar Finisterre door te fietsen. Ruim 2800 km was wel genoeg.
Onderweg kwamen we Peter nog tegen, die 's-morgens Finisterre met de kaap had bezocht en daar ook zijn stempel had gehaald. Peter was op de terugweg richting Santiago.
Met een heerlijke zonnetje en lekker warm hebben we de mooie tocht, met prachtige vergezichten en langs mooie baaien naar Finisterre verder afgemaakt. In Finisterre gelunched en daar heb ik toch maar (illegaal?) een stempel gehaald en ook nog een certificaat. Na de lunch even verder naar de Cabo de Finisterre, dat als een echte kaap eenzaam in de oceaan steekt. Ook daar gelden de pelgrims-rituelen, als het verbranden van kleren. Tevens staat er een kruis met de kleren er aangehangen (vergelijkbaar met de Cruz de Ferro). Blijkbaar is dit echt het einde van de Camino de Santiago, want er staat een bord met 0,00 km. Finisterre (einde van de aarde vrij vertaald) doet zijn naam wel eer aan.
Na de lunch een slingerweggetje naar Padron genomen, waar we lekker gegeten hebben en in een twee-sterren hotel geslapen hebben.

Za 29 sept
Na het ontbijt (de "chef" was daar speciaal voor opgestaan, want na het afrekenen nam hij afscheid van ons en verliet de zaak) op weg naar Portugal. In het begin regende het een beetje, maar in de loop van de morgen hield dat op. Wel vervelend die regen voor Peter, want die moest zijn laatste stuk naar Santiago terugfietsen. In Vigo aan de baai gelunched, Tola is met haar voeten nog even de zee in geweest. Vigo is een redelijk grote stad met een vrij grote haven. Het duurde dan ook even voordat we de baai gevonden hadden.
Vervolgens op weg naar Portugal, Tui op de Spaans-Portugese grens bezocht, Tui is ook een mooie oude plaats met veel kerken en mooie uitzichten op de grens rivier El río Miño. Uiteindelijk zijn we uitgekomen in Ponte de Lima. Na wat zoeken een hotel gevonden met uitzicht op de rivier. Op zoek naar een eettentje hebben we eerst wat gedronken in een barretje, waar het langzamerhand drukker werd. Even later bleek dat op de altijd aanwezige TV's Benfica-Sporting Lissabon werd uitgezonden (een soort Feijenoord-Sparta zeg maar), waarvoor de meeste mensen dus kwamen. Ik had verwacht dat de Portugese toeschouwers veel enthousiaster zouden reageren op spannende spelsituaties, overtredingen e.d., maar het bleef opvallend stil. (het bleef overigens 0-0, Benfica is niet meer de ploeg met die prachtige voetballer Eusebio). Na een korte wandeling naar het restaurant, waar op de drie aanwezige TV schermen de volgende wedstrijd Braga-Guimares werd uitgezonden. Heerlijk gegeten (een spies met biefstuk en garnalen) voor een zeer lage prijs.
Bij de overgang van Spanje naar Portugal kan je wel zien dat Portugal (althans dit gedeelte) blijkbaar minder welvarend is dan Spanje. De doorgaande wegen gaan nog echt hoog de bergen in en zijn ook wat smaller, over het algemeen maken de huizen, wegen en de overige infrastructuur een wat verouderde indruk. Maar landschappelijk is het mooi om te zien.

Zo 30 sept
's-Nachts hebben we aardig wat stortbuien gehad, we vreesden het ergste voor de volgende morgen. Maar al vrij snel na het inpakken was het droog. We wilden wat wijngaarden bezoeken. Na veel zoeken (wij vonden dat over het algemeen slecht aangegeven) hebben we er drie gevonden, helaas waren ze alledrie op zondag gesloten. In Villa Nova de Famalicao de lunch gebruikt en natuurlijk een kerk bezocht. Uiteindelijk hebben we in Porto gegeten en overnacht, nadat we boven Porto langs de prachtige kust hadden gereden; we hadden verwacht dat er langs de kust wel wat hotels te vinden waren, maar dat viel ons zwaar tegen.

Ma 1 okt
Het hotel in Porto, Hotel Douro, was even buiten het centrum gelegen en lag vlakbij een rotonde met een monument ter herdenking van de Iberische oorlog (Spanje en Portugal ondersteund door de Britten tegen Napoleon 1808-1814 - monument heet ook Monumento a Guerra Peninsular - oorlog van het schiereiland).
Bij die rotonde zijn we op de toeristische bus gestapt, die ons langs de bezienswaardigheden van Porto en Villa Nova de Gaia (dat is de plaats aan de overkant van de rivier de Douro) bracht. Natuurlijk hebben we een "port-huis" bezocht, waar we wat port geproefd hebben (van diverse leeftijden, hoe ouder, hoe lekkerder). Langs de Douro en dan voornamelijk de Gaia kant staan aardig wat van die port-huizen, met bekende namen zoals Sandeman en Osborne. Porto is prachtig gelegen langs de Douro met mooie bruggen, de steile hellingen, de schilderachtig gekleurde huisjes, soms met mooie tegelversieringen, imposante oude gebouwen en een zee die echt nog op de rotsen beukt. Na een lunch,waar we heerlijk in het zonnetje langs de Douro zaten (wat kan het leven toch mooi zijn), de route met de bus verder afgemaakt, de auto opgehaald en op weg naar het vliegveld.
Op het kleine vliegveld, wat een rust vergeleken met het hectische Schiphol, de auto ingeleverd en ingecheckt. Ons vliegtuig bleek een klein vliegtuigje te zijn met max ongeveer 50 personen. Dus geen gedrang bij het instappen en uitstappen.
We vertrokken op tijd en na een redelijk rustige vlucht landden we op Schiphol. Jeroen haalde ons op en heeft na Ank en Piet in Nigtevecht afgezet te hebben, ons thuis gebracht. Daar werden we verrast doordat de ingang leuk versierd was en op de deur een Welkom Thuis met daaronder een bengelend mini-fietsje hing. Adriaan en Thelma, die dat gedaan hadden,kwamen even later ook. Ze verrasten me met een 'boekwerk' met alle uitgeprinte verslagen (nog heel erg bedankt daarvoor), waarna onder het genot van een glaasje wijn de trip naar Santiago dan ook echt afgesloten werd.
De komende dagen zal besteed worden aan opruimen, de vele foto"s uitzoeken en rubriceren, foto's voor Peter, Piet en Dick beschikbaar maken, de weblog nog updaten met onder andere nog ontbrekende foto's, het compestolaat, de stempelkaarten om er daarna een album van te maken.

Hartelijk dank voor de vele leuke reacties ( helaas "technisch" is niet mogelijk om daar vanuit de website op te reageren) het meeleven van jullie heb ik erg leuk gevonden. Dank ook aan Peter, waarmede ik de 2834 km(jawel, en dan vergeet ik nog de paar honderden meters, als ik de teller niet had geplaatst) heb mogen volbrengen.
Natuurlijk ook dank aan en een dikke kus voor Tola, die het allemaal goed vond, de fietstocht gestimuleerd heeft, ons halverwege bezocht heeft en uiteindelijk als grote verrassing mij opgehaald heeft.


De trip naar Santiago is voor mij een onvergetelijke ervaring (zeg maar Het Einde) geworden, waarop ik zeker jaren met veel plezier (en een beetje trots) op terug zal kijken.