Santiago

Hierbij eindelijk de beloofde update over de rit naar en het verblijf in Santiago.
Zoals vermeld was het een onverwacht heuvelachtige rit. Nadat we koffie hadden gedronken in Arzua, kwam opeens een auto naast ons rijden. En jawel daar zagen en hoorden we Ben (Ben, onze kampeerder zeg maar, zie eerdere verslagen). Hij was opgehaald door zijn vrouw,zwager,schoonzus en neef en was op weg naar huis. Hij had ons al tegemoetkomend herkend en was daarna omgedraaid, waarna we gezellig de ervaringen en belevenissen hebben uitgewisseld. Daarna zijn we weer zwoegend verder gaan. In Touro in de heerlijke zon onze laatste lunch genoten (zie foto, Peter had nog de driekwart broek aan, het was 's-morgens weer fris), waarna we de laatste 30 km ingingen.
Bij het bord Santiago hebben we droge kleren aangetrokken, we wilden natuurlijk schoon finishen, maar bovendien was het wel lekker om wat droogs aan te trekken. Er begon ook al een fris windje op te steken en met het bezwete lichaam is dat geen pretje.
De buitenwijk was nog wat ongezellig, maar al gauw kwamen we in de binnenstad, waar het gewoon gezellig druk was. Toeristen, pelgrims, die al een of meerdere dagen binnen waren en dus tevreden zijn en de pelgrims die net die dag lopend of fietsend binnenkomen, vormen een gezellige menigte.
's-Avonds met Piet, Dick, Ank, Piet en Tola gegeten, Peter ging vast in een hostal/hotel op de route naar Finisterre overnachten; hij vond het terug gaan naar het centrum te omslachtig, jammer. Het voorgerecht ging niet helemaal goed, er stond mejillones op de kaart, wij nog vragen aan de ober wat dat was, de brave man antwoordde met: Melon (althans zo verstonden wij het), dus wij allen verwachten meloen. We stonden wel raar te kijken toen we mosselen kregen in plaats van de verwachte meloen. Gelukkig waren de mannen daar ook niet vies van, dus de 'schade' bleef beperkt. Na het eten nog afscheid genomen van Dick en Piet, zij zouden de komende dag hun eigen weg gaan.

Do 27 sept
Na een heerlijke nacht in een extra breed bed, kon ik eindelijk weer eens uitgebreid en rustig ontbijten, geen Spaans ontbijt met voornamelijk toast en jam, maar een ontbijt met heerlijk brood met kaas, ham, lekkere vruchten, goede jus d'orange, muesli.
Na de lunch al wandelend naar de stad,de keuze was of de mis of de (gratis) pelgrimslunch in 5-sterren Hostal de los Reyes, een traditie die al jarenlang bestaat. Ik koos voor het laatste. Om 12 uur werden we (9 pelgrims van de maximaal 10 pelgrims) via een aparte ingang naar binnen gelaten en werden we via de binnenplaats naar de keuken geleid. Daar stonden wat schalen met eten klaar, daarnaast schepte de kok ook wat voor ons op. Vervolgens werden we naar de Comedor de Peregrinos (Pilgrim dining room, zoals ook op de deur stond), waar we onder het genot van een glaasje wijn de pelgrimsmaaltijd verorberd hebben. Ik zat aan tafel met een Oostenrijks echtpaar, een Deense mevrouw en een Frans mevrouw (gestart in Le Puy in Frankrijk), die alle 4 Duits spraken, dat maakte de communicatie wel wat makkelijker. Aan de ander tafel zaten m.i. meer Spanjaarden. Al met al weer een leuke ervaring.
Na de lunch, Ank, Piet en Tola weer opgezocht, zij volgden een "uitgezette" route in de stad, die ik dus ook deels gevolg heb. Aan het eind van de middag heb ik mijn fiets opgehaald om hem af te leveren voor het vervoer in Nederland, de fiets stond eenzaam in de grote garage van het hotel naast de toch wel iets grotere dan gemiddelde auto's. Zij hadden wel een apart fietsenstallinkje in de garage, maar zo'n eenzaam fietsje was wel een apart gezicht ....
Piet had me even daarvoor gebeld, dat de "winkel" inmiddels naar een ander adres was verhuisd, dus ik kon meteen naar het juiste adres. Fiets ingeleverd, gelukkig was Soetens, de Nederlandse transporteur, er zelf ook, dus ik hoefde niet moeilijk te doen met een dwars stuur, pedalen eraf etc, hetgeen voor mij een klus(je?) was geweest. Ik heb zelf de fiets nog in de auto gezet om er zeker van te zijn, dat hij mee ging, want Soetens ging die zelfde avond nog terug.

Teruglopend naar de stad, zag ik twee Nederlanders zitten (1 zat nog in zijn oranje Rabobank trui, dus dat maakte de herkenning makkelijk). Een praatje gemaakt.
Zij hadden Luc en Sjoerd ook gesproken en meldde dat zij beiden die dag (donderdag) naar huis waren gegaan. Sjoerd heeft er dus van afgezien om naar Finisterre te gaan: ik denk dat dat een juiste beslissing is geweest, want wij hebben de route naar Finisterre gereden en dat was zeker geen makkie.
Dat de wereld klein is, bleek wel want zij hadden de Dalfense dames ook ontmoet (die waren ook al eerder aangekomen), maar ook het echtpaar uit Oss, dat op weg was naar Lourdes (zie het verslag van Zo 2 sept). Zij konden melden dat het echtpaar Lourdes had bereikt en vertelden ook nog dat ze soms met 50 km de berg afzoefden (dat vond hij echt mooi, moeders denk ik wat minder, hetgeen me ook kan voorstellen op de tandem met een totaal gewicht van toch gauw 150-160 kg - Ook zij kregen hetzelfde verhaal te horen dat hij in 1955 al vlak voor zijn diensttijd naar Lourdes was gefietst -ik neem overigens mijn petje af voor dat echtpaar, om op die leeftijd met dat materiaal nog zo'n afstand te gaan fietsen). De website van de twee mannen in Oss is www.oss-Santiago.nl

Tola, Ank en Piet hebben zich tegelijkertijd door een treintje andere wijken laten aanschouwen.
's-Avonds hebben we de mis in kathedraal bijgewoond. Helaas werd er niet met het machtige wierrookvat "geslingerd", hetgeen een imposant gezicht moet zijn. Aansluitend was er echter een concert in de kerk, dat we kort hebben meegemaakt, onze magen begonnen namelijk te knorren. De stad ingedoken voor een lekkere maaltijd, ondertussen speelde er ook nog een "harmonie-orkestje" op een van de hoeken van de straten.
Na het eten naar het hotel terug gelopen via het grote plein voor de Kathedraal, onder de bogen van een van de gebouwen op het plein speelde een orkestje Spaanse muziek. Met wat wijn in het lichaam is dat prachtig en natuurlijk ook nog een CD daarvan gekocht. Eens kijken of hij thuis ook nog zo mooi klinkt ......