Klimmen en knijpen

Op de woe-avond was het diner simpel, maar goed. De getoonde menukaart werd weggehaald en er werd uitgelegd want we konden eten, erg druk was het er niet. Om 22:00 begon Spanje-Litouwen, daarvan heb ik de 1e helft nog meegemaakt, maar daarna heb ik de luiken gesloten. De was was de volgende morgen nagenoeg droog en we genoten van een simpel ontbijt, de theekopjes waren net zo groot als espresso-kopjes. Nog even snel Nederland-Albanie op internet laten checken (1-0 door van Nistelrooij), op weg naar Jaca via een lichte afdaling, maar toch wel regelmatig bijtrappen. Ik vond de beslissing om gistermiddag niet verder door te gaan, dus toch wel goed.
Bij cafe El Pelgrim (let op de naam) koffie genoten, de kathedraal bekeken, waar een kerkdiesnt bezig was. Ook nog nog de Iglias de Santiago bezocht, die een beetje verscholen was in het centrum.
Deel 2 van de routeboekjes met andere overbodige zaken (kaarten Frankrijk) op de post naar huis gedaan, dat scheelt weer. Stempel bij het ODT gehaald en de benodigde boodschappen. Doordat we pas vanaf 8.30 konden ontbijten en Jaca ook nog wat tijd in beslag had genomen, begonnen we wat laat aan de klim naar Puerto de Oerol, van 750m naar 1080m. Bovenop de berg op het worteldoekje de lunch genoten, we werden wel redelijk vervelendvergezeld door aardig wat vliegen.
Vervolgens de klim naar Monastiro Nuevo, van 950 naar 1300m, met een temperatuur van 30-32 graden, weer afzien dus.
In de Monastiro nog wat gedronken en een meloentje genoten, daarna via een steile en bochtige afdaling, waarbij we veel in de remmen moesten knijpen naar het Monastiro San Juan de la Peña (let op dakje op de N!!), een klooster gebouwd onder een hoge overhangende rotswand, heel imposant, het kan ook zijn dat het deels uitgehakt is (ongelooflijk dan), maar dat kan ik niet achterhalen.
We moeten wat wachten omdat pas om 15:30 het klooster open ging, daar nog even met twee Duitse dames gesproken die rustig (af en toe met de bus) naar Puente de la Reina gaan lopen.
Weer verder via een steile en bochtige afdaling, waar de remmen wederom goed werden getest. Vervolgens zoeken naar een overnachting, dat zou Puente de Reina de Jaca worden, daar zagen we eerst een drie-sterren hotel, wel lekker in de zon, het was inmiddels al weer 17:00 uur, maar toch nog maar even verder. 500 m verder zagen we een Apart-hotel, daar aangebeld. Het hotel moest nog geopend worden, echter de man achter de balie bood ons een cervesa(=biertje) aan. Nou ja, ik ben natuurlijk zo om, dus een lekker biertje achterover geslagen, Peter verstandig aan het water. Met wat Frans-Spaans gebrabbel verwees hij ons naar Casa El Emilio, dat was (slechts?) 8 km verder. Hij ging even weg en even later hoorde we het 'geratel' van een typemachine. Hij had voor ons een recommendatie voor de Casa gemaakt, wel heel aardig dus.
De 8 km had toch nog wel een gemeen klimmetje in zich. De casa bleek een leuke herberg midden in het oude stadje Berdun, de plaatselijke bevolking zat zeg maar vlak bij je.
Vanuit Berdun kijk je prachtig uit over de vallei van Rio Aragon.
De gebruikelijke zaken, biertje, was doen, thuisfront bellen, verslag schrijven vinden plaats. Internet is onbekend daar, hoewel een gast in het hotel via GPRS zat te internetten.
We hopen dat het weer goed blijft, maar als we vanaf 2-hoog uit het raam kijken, dan ziet het er dreigend uit. Tot dusver mogen we niet mopperen, vanaf vrijdag 24 aug slechts een buitje van 2 uur gehad.
Zoals ik al vaker vermeld: Gods kinderen hebben Gods weer ....