Normale dag? Dinsdag

Geslapen in Somain. De twee Nederlanders, Piet en Dick, hebben gezellig mee gegeten. Zij vroegen of we het goed vonden dat ze morgen weer mee mochten; dat was natuurlijk ok. Dus gezamenlijk vertrokken we, een stukje binnendoor terug naar de route, op weg naar Cambrai. Stempel gehaald, koffie gedronken, kathedraal bekeken (gekke Fransen, we wilden koffie drinken bij een restaurant, maar dat was volgens de patron wettelijk niet mogelijk, je moet er wat anders bij gebruiken, blijkbaar helpt daar geen Sarkozy aan). Ben, de andere NL-er aleen op weg in een tent, kwamen we tegen en is verder meegereden. De Schelde afgezakt tot aan de "sources van l'escaut" (de bronnen van de Schelde).
Abdij van Vaccelles bezocht, was eigenlijk gesloten, maar kregen toch een stempel. Ze draaiden ook mooie priestergezangen. Ik dacht dat het live was, dus heb het opgenomen op mijn mobiel, maar later bleek dat het via luidsprekers ging, even een afknapper. Met zijn vieren bij de sluis van Honnecourt gegeten, Piet ham gekocht en Peter broodjes, lekker.
Er kwam een aak voorbij, mooi gezicht, de sluizen worden door de schipper op afstand bediend. Verder naar St.Quentin (volges mij ben ik daar in 1970 met de trein langs gekomen toen ik met Johan Dijkstra (IBM) naar Ajax-Benfica ben geweest - in de verlenging 3-1 voor Ajax, doelpunten van Inge Danielson - die trip was op zich ook een verhaal apart). Ben haakte af, zocht een camping op, hij had er ruim 100 km opzitten.
Landschappelijk, mooie korenvelden met glooiiend terrein, max 100-120m hoog met soms lastige klimmetjes.
Langs de routes geen hotels, dus even afgeweken van de route, we slapen nu in Ham, in een oud maar gezellig hotel. Ben benieuwd wat de chef voorschotelt; Tuurlijk eerst even een biertje: 96 km gefiest, morgen langs Compiegne, voor ons (Tola en ik) ook een aparte herinnering (Compiegne - dat was onze eerste lange vakantie met de kinderen, we hadden een appartement in Port Bacares - bij Perpignan gehuurd. De woensdag, nadat we in Blaricum afscheid hadden genomen, zijn we op weg gegaan. Die dag kwamen we in de luxe lelijke eend (een Citroen Dyane had ik toen) niet verder dan Compiegne. Daar een hotelletje in de binnenstad opgezocht. Toen we 's-morgens daar gingen ontbijten en we dus alleen maar een beetje stokbrood en een croissant met wat jam kregen, waren we redelijk zeg maar verbijsterd - uiteindelijk went dat ook. De reis hebben rustig voortgezet - vrijdag waren we al (pas?) in Port Bacares)

Ik heb vannacht voor het eerst redelijk geslapen, begon met een stukje te lezen in het Himalaya dagboek dat ik tijdens mijn afscheidsborrel van Bart Vos (verre familie van Tola) heb gekregen,Bart bedankt dus.

P.s. ik hoop dat ik mijn achterstand kan wegwerken, het is vechten om de computer.
Morgen de klap.