Het kruis

Eerst nog een update van gisterenavond, we sliepen op een zaal met max ongeveer 50 personen, gelukkkig waren niet alle bedden bezet. Zowel jong en oud slaapt er. Veel stapelbedden met ong 1,5m tussen ruimte, zeg maar een slaapfabriek. Na het internetten zijn we eerst lekker gaan eten in het restaurant vlakbij, waar meer pellegrino's zaten. Na het eten bleek dat de kathedraal nog open was, er vond een bruiloft plaats. De kathedraal was zowel van binnen als van buiten prachtig verlicht. Het bleek dat een Ier, in Schotse kilt, ging trouwen met een Spaanse schone. Hij was in Schotse kilt omdat hij haar ontmoet had in Edinburg waar ze beiden werkten. Bij toeval sprak ik de moeder van de bruidegom, die mij dat uitlegde. Zowel bruidegom als bruid natuurlijk gefeliciteerd. Haar nog even verteld, dat ik speciaal daarvoor uit Nederland was komen aanfietsen, de bruidegom maakte het mooi af: "ah, so you got the message". Op tijd naar de refugio, waar we rond 10.00 uur op bed zijn gaan liggen, om 10.30 ging centraal het licht uit. Je kan zien dat er geoefende refugio gangers zijn, want we zagen een pellegrino, met zo soort mijnwerkerslampje op zijn hoofd, zodat hij daarmede zitten/liggend in bed zijn verslag kon maken dan wel kon lezen.
Om rond 1.30 er toch maar even uit voor het toilet, daarna wat hazeslaapjes gehad, want dan hoor je die draaien, je buurman rechtsonder snurkt, en waar had ik met de beperkte ruimte ook weer de sleutel gelaten, ook niet echt bevorderlijk voor de nachtrust. Rond 6.00 uur beginnen de eerste wandelaars zich klaar te maken, geritsel, inpakken e.d. Wij zijn er rond 7.00 uur maar uit gegaan en hebben na het douchen van een uitstekend ontbijt van 3 Euro p.p. genoten.
Al met al een aparte ervaring zo'n refugio. We werden de avond tevoor door een zeer vriendelijke NL wandelaarster aangesproken en hebben toen wat ervaringen uitgewisseld. Later die dag zagen we haar lopen en hebben haar natuurlijk nog even aangemoedigd (ze had last gehad van diarree en een pijnlijk scheenbeen, maar 's-morgens zei ze dat het wel weer ging - ik hoop dat het verder goed met haar gaat).
Nog even door Astorga gegaan, dat een alleraardigst plaatsje is (het centrum dan), Gaudi heeft daar ook een paleis laat neerzetten, zijn stijl blijft onmiskenbaar. De klok van het stadhuis is ook een bezienswaardigheid. Op de hele en halve uren slaan poppetjes op de klokken, ik vond het een beetje lijken zoals in Praag, waar ook zo'n klok staat, ook met zo'n groep wachtenden die dat staat aan te schouwen.
Toen op weg naar de Cruz del Ferro, 1500 m hoog. Achteraf vond ik hem minder lastig dan de Col du Somport, aan het eind zaten wat stevige klimmetjes, waardoor je even diep moet gaan, maar hij is aanmerkelijk minder lang.
Onderweg kwamen we Dick en Piet weer tegen, in Astorga hadden we ze al gezien, maar zij waren eerder weg. Later hebben we ze ingehaald. Ook Luc, onze Belg en Sjoerd, onze Fries kwamen we tegen. Sjoerd met 7 versnellingen heeft een stuk moeten lopen, gekleed in een lange broek en gewoon een overhemd, schril afstekend tegen de fietskleding van ons. Ik vind het wel enorm knap wat hij doet(hij daalt overigens als een steen). Bij de Cruz de Ferro onze 'steen', van huis meegnomen, afgelegd (een gebruik van vroeger waarmede de pelgrim symbolisch afstand doet van de last) en natuurlijk ook de traditionele foto's. Lunch bovenaan genoten, het weer was weer voortreffelijk, in de morgen wat fris, 13 graden maar al gauw oplopend tot ruim boven de 20, met soms een uitschieter naar de 30.
Na de Cruz via een korte afdaling naar de Irago pas, die op 1510m ligt. Gevolgd door een prachtige maar steile afdaling naar Ponferrada. We hadden de windvanger toch maar aangetrokken, want anders koelt het bezwete lichaam snel af, ik heb zelfs droge bovenkleding aangetrokken. Halverwege voelde ik eens aan de velg, maar die was behoorlijk warm geworden.
We waren redelijk vroeg in Ponferrado, zodat we voldoende tijd hadden voor wat wasjes, onze tradionele biertje, internetten (Ajax weer gedeeld op kop).
We hebben de dames uit Dalfsen in Ponferrado voorbij zien vliegen, die moesten verder en ook Luc en Sjoerd, die gingen nog 20 km verder. Wij doen het rustig aan.
Als het lukt nog even naar het centrum, (we zitten er iets buiten) om daar te eten. Piet en Dick zouden ook hier overnachten, mogelijk zien we ze,maar mischien zijn ze verder gegaan,omdat het vroeg was.

Morgen wacht ons weer een zware klim, de Alto do Poio (1355m), daarvoor moeten we eerst nog afdalen naar 485m. Klimmen met 6 tot 10%, een klim van 9-10% 2,5 km lang, doorbijten dus, vanavond maar spaghetti of een andere pasta.


Landschappelijk is het ook interessant, na Leon werd het landschap wat rommeliger, er werd mais, suikerbieten verbouwd, her en der wat bossen dan wel bossages. Soms hier en daar een kleine wijngaard, m.i. voor prive gebruik, wat echt veel groter dat 100 bij 200m zullen ze niet zijn geweest. Na Astorga werd het landschap wat ruiger en daardoor mooier, geen landbouw, heide velden in het gele gras met daarbij mooie begroeide bergen. Vanaf de bergen mooie uitzichten.

Deze maand samenvattend is het een prachtige en onvergetelijke ervaring. Hartelijk dank voor jullie leuke reacties, ook dat houdt de moed erin.