De verrassing

Op donderdag nadat we afscheid hadden genomen van Gastehaus Sonja en van Margrit (van Wastlhof) daalden we gelukkig droog de berg af naar Wörgl. We zagen er tegenop om af te dalen, als het geregend zou hebben.
Halverwege de berg werden we ingehaald door een vrachtauto die de zijkant schoon spoot. Dus toch een deels natte weg, gelukkig viel het mee.
De afdaling ging goed, we hebben gisteren meer in de remmen moeten knijpen. In Wörgl zag het er donker uit, we besloten de trein naar München te nemen. Een goede beslissing want vlak nadat we in de trein zaten, begon het goed te regenen. Het fietsvervoer in de Oostenrijkse trein was (is) goed geregeld, we konden de bike met een band tegen de kant vastzetten.
Na de overstap in Rosenheim, kwamen om ongeveer 11:30 in een warm en zonnig München aan.
We twijfelden over de route, Jeroen wilde niet nagenoeg dezelfde route terug rijden, het risico van een andere route zou kunnen zijn dat je aardig wat heuvels/bergen zou moeten nemen.
Jeroen ging bij de Bahnhof informeren hoe het fietsvervoer in de trein geregeld is.
Ik had inmiddels koffie en thee besteld. Toen Jeroen terug kwam, gaf hij aan dat hij liever naar huis ging: a. het doel was bereikt. b. de terugweg was een noodzakelijk kwaad. c. kon hij de kinderen deze week nog zien, volgende week gingen ze weer naar school.
Ik kon dat ook begrijpen, bij mij zat ook wel de twijfel over de terugweg.
We besloten in München te blijven, omdat als je fiets over een langere route wilt meenemen, je dit een dag van tevoren moet reserveren.
Terug naar de Bahnhof (we hadden Gé en Arie Temmes van Wo ist der Bahnhof niet nodig) waar Jeroen de tickets voor de terugreis bestelde.
Hotel in de buurt geregeld, zodat we de volgende morgen niet ver hoefden te fietsen.
Die middag zijn we in het centrum van Berlijn geweest - mooie oude gebouwen en kerken, mooie winkels (al bekende ketens zijn aanwezig - soms zelf 2 a 3 keer). dat wandelen is eigenlijk vermoeiender dan een lekker stuk fietsen.
Rond 19:00 op weg naar de Biergarten, die de receptioniste van het hotel ons had aangeraden. Onze (mijn) mond viel open van verbazing - een groot park met wel een paar honderd etende en drinkende mensen.
We zochten een plaatsje, maar de lege tafels waren al gereserveerd.
We besloten een tafel te zoeken met een paar mensen eraan. We gingen aan een tafel zitten met drie mannen daaraan - we vroegen of er twee plaatsen vrij waren - dat mocht - blijkt dat we aan een (de) Stammtisch zijn gaan zitten. Gezellig met de mannen zitten kletsen onder het genot van die grote bierpullen. Jeroen gaf ook een rondje weg, dus we namen twee bierpullen. 1/2 hännchen met patat genomen. Na een tijdje moest een van de mannen vertrekken (een Pfarrer, we hadden goed gezelschap uitgekozen!). Vrij snel daarna vertrokken wij ook, nog even langs het toilet (nou ja pishok is beter). Jeroen liep daar tegen een al vrolijke en zingende Duitser aan, die ons ook uitnodigde aan zijn tafel, daar kwam de derde grote bierpul. Ik ben niet verder dan de helft gekomen, Jeroen meer dan de helft aan de planten.
Vrolijk gingen we terug naar het hotel.
Vroeg eruit en op tijd naar de Bahnhof. In de trein waren de fietsplaatsen gereserveerd. We hadden geen zitplaatsen gereserveerd (wisten wij veel, was ook niet gezegd), dus een paar keer werden we van de plaats "verjaagd". Het was ook goed heet in de trein. Het was een soort intercity, die toch regelmatig stopte. We kwamen met vertraging aan in Dusseldorf - in de trein werd al gemeld dat we beter naar Duisberg konden doorreizen, om daar de stoptrein naar Arnhem te nemen. (aansluiting in Dussledorf zou de sneltrein naar Arnhem betreffen)
In Duisberg moesten 3 andere fietsers er ook uit, waarvan 2 ook naar Anrhem. Die ging eerst, met het gevolg dat de trein naar Arnhem voor onze neus wegreed - weer een half uur vertraging - de Duitse Punktlichkeit heeft bij ons wel een kras(je) (en waarom hadden de twee fietsende Duitse dames de trein niet even een half minuutje opgehouden).
Via de volgende meer koele treinen eindigden we uiteindelijk bij Station Hoevelaken. De laatste paar kilometers hebben we lekker weer gefietst.
Rond 19:30 werden we in Vathorst feestelijk ontvangen. Het traditionele glaasje melk mocht niet ontbreken .......
Het was een hele mooie belevenis.